Marcus Evangelie

In de woestijn riep Johannes de Doper mensen op om zich te laten reinigen van zonden. Hij deed dat door mensen onder te dompelen (te dopen) in de rivier de Jordaan. Hij vertelde hen over de komst van een veel belangrijker Iemand dan hij: Jezus, de Zoon van God. Zelfs Jezus kwam naar Johannes om zich te laten dopen. Bij zijn doop daalde de Heilige Geest als een duif op Hem neer en God noemde Hem zijn geliefde Zoon.
Daarna ging Jezus 40 dagen vasten in de woestijn, in het zuiden van Israël. Daar stelde de duivel hem op de proef, maar Jezus trapte er niet in.
Na die periode van afzondering trok Hij naar het landelijke Galilea om 12 leerlingen uit te zoeken: zijn "discipelen". Jezus onderwees hen, en vele anderen, over het op handen zijnde Koninkrijk van God. Hij sprak met ongekende wijsheid en gezag. Indrukwekkend! Daar kwam nog bij dat waar Jezus ook kwam, Hij het ene na het andere wonder deed. Men bracht zieken naar hem toe en Hij genas allen. Zijn leerlingen trokken met hem op, van dorp naar dorp, om de blijde boodschap te verkondigen en wonderen te doen.

Marcus 10

Marcus 11

Marcus 12

Marcus 13

Marcus 14

Marcus 15

Marcus 16

Jezus ging door met het verkondigen van Gods boodschap en met genezingen. Hij vergaf zonden, en dat werd hem uiterst kwalijk genomen door de geestelijk leiders, want alleen God kan zonden vergeven. Was Hij soms God? Ja, dat WAS Hij, maar dat geloofden deze schriftgeleerden niet. Ze vonden dat Hij God lasterde. Jezus was sowieso tegendraads: Hij ging om met mensen waar anderen op neer keken: hoeren en zo. De schriftgeleerden werden kwaad op Jezus, omdat ze vonden dat Hij zich niet hield aan de godsdienstige regels. Er waren veel van die regels in die tijd. Jezus voelde zich in de verste verte niet schuldig, want Hij kende als geen ander de wil van God, zijn Vader. Jezus was ervan overtuigd dat Hij de wil van zijn Vader deed.
Als Jezus over zichzelf sprak, noemde Hij zich vaak “de mensenzoon”, want – hoewel Hij volledig God was – was Hij ook volledig mens. Hij was (en is) God, die in de gedaante van een mens naar de aarde was gekomen en na zijn periode op aarde weer terug zou keren naar zijn Vader.

Jezus genas iemand op sabbat, dat is zaterdag, de dag waarop je in Israël niet mocht werken. De godsdienstige leiders namen Hem dat hoogst kwalijk. Jezus had daar een andere mening over. Hij vond dat je best het goede mocht doen op sabbat.
Zo gehaat als Jezus was bij de bijbelgeleerden, zo geliefd was Hij bij het volk. Via mond-op-mond reclame verspreidde het nieuws over zijn wonderbaarlijke genezingen zich als een lopend vuurtje. Velen brachten zieken bij hem.
In die tijd koos Jezus uit zijn volgelingen 12 mannen. Hij wilde ze trainen om hen als apostel - je kunt ook zeggen discipel of leerling - op pad te sturen om hetzelfde te doen als Hij. Kortom Jezus had, vredelievend als Hij was, toch ook tegenstanders. Dat kwam omdat zijn doen en laten tegen de haren instreek van wat je de gevestigde kerk zou kunnen noemen. Op alle kritiek had Jezus rake antwoorden; men had daar niet van terug. Er waren gelukkig ook mensen die wél de wil van God deden en aandachtig naar Jezus luisterden. Jezus noemde hen zijn broers en zussen.

Op een keer stond het aan de oever van het Meer van Galilea zwart van de mensen. Om de menigte goed te kunnen toespreken ging Jezus op een boot staan. Jezus sprak vaak in gelijkenissen. Een gelijkenis is een verhaal dat lijkt op het verhaal dat je eigenlijk wilt vertellen. Deze keer ging de gelijkenis over het inzaaien van een akker. Jezus legde de gelijkenis niet uit aan het grote publiek, maar wel aan de 12 leerlingen.
Betekenis: sommigen staan snel in vuur en vlam wat het geloof betreft, maar het blijft oppervlakkig en zonder vrucht. Bij anderen wortelt het geloof diep. Bij hen zie je dan ook levensveranderende effecten! Jezus vertelde ook vaak over het Koninkrijk van God. Dat begint klein, maar het zal heel groot worden.
Na de toespraak van Jezus voer Hij met de leerlingen het Meer van Galilea over. Tijdens de tocht viel Jezus in slaap. Er stak plotseling een hevige storm op. In paniek schudden de leerlingen Jezus wakker. Jezus bleef kalm en sprak het meer bestraffend toe. Meteen bedaarde de storm. Dat leidde tot grote verwondering bij de leerlingen. Wat had die Man bovenmenselijk veel in zijn macht!

Jezus voer het Meer van Galilea over naar het gebied van de Gerazenen. Daar schreeuwde een bezetene in een grafspelonk. De man was niet in bedwang te houden. Jezus was met ontferming bewogen en genas hem. De onreine geesten die de man gekweld hadden, trokken in een kudde varkens. Die varkens stortten zich daarna in het meer en verdronken. De mensen verbaasden zich erover dat de man weer aanspreekbaar was. De man zelf was zeer erkentelijk.
Jezus verliet de Gerazenen en voer met zijn leerlingen weer terug over het meer van Galilea. Eenmaal aan de wal, klampte een man, Jaïrus, hem aan: zijn dochter van twaalf lag op sterven. Sommigen beweerden dat ze al dood was. Ook haar redde Jezus. Hij hoefde alleen te zeggen: Meisje sta op! en dat deed ze.
Rondom Jezus verdrongen de mensen zich. Geen wonder dat een vrouw Hem aanraakte, dachten de discipelen. Maar Jezus wist wel beter, want Hij had kracht uit zich voelen wegstromen. Hij wilde weten wie het gedaan had. Een vrouw, die al jaren aan bloedvloeiingen leed, bekende. Zij had het stiekum gedaan in de hoop te genezen. Jezus was onder de indruk van haar geloof en genas haar.

Jezus ging naar zijn vaderstad. Men kende hem nog van vroeger, maar geloofde niet in hem. Daardoor kon Hij er geen wonderen doen. Toen zond Jezus de apostelen op pad om wonderen te doen. Ook Koning Herodes had over Jezus gehoord. Hij dacht dat Hij Johannes de Doper was, die uit de dood was opgestaan. Herodes had Johannes namelijk laten onthoofden.
Toen de apostelen weer terug bij Jezus waren, ging Hij hen onderwijzen op een rustige plaats. Met de rust was het snel gedaan: wel 5000 mensen stroomden toe. Jezus onderwees hen langdurig. Toen het laat werd wilde Hij hen niet met een lege maag naar huis sturen, maar er was nauwelijks eten. Voor Jezus geen probleem: Hij maakte van 5 broden en 2 vissen zoveel brood en vis dat de mensen konden eten tot ze vol zaten.
De apostelen gingen alvast het meer op en Jezus nam afscheid van de menigte. Daarna trok Hij zich terug op een berg. Daar zag Hij dat de apostelen maar met moeite vooruit kwamen. Hij kwam van de berg af en liep over het water naar hen toe. De leerlingen schrokken zich wezenloos: een geest!. Jezus bedaarde de storm. Ze kwamen aan land bij Genesaret en ook daar werd Jezus herkend. Iedereen die Hij aanraakte genas.

Enkele schriftgeleerden en farizeën, de godsdienstleraren en priesters van toen, vroegen Jezus waarom Hij en zijn leerlingen niet volgens de traditie hun handen wassen voor het eten. Jezus reageerde uiterst kritisch, want deze huichelachtige geestelijk leiders leefden niet naar Gods voorschriften, maar naar eigengemaakte tradities.
Tot de menigte zei Jezus: Wat in de mens komt maakt de mens niet onrein, want het komt in de maag en dan in de beerput. Wat uit de mens komt, kan de mens wél onrein maken, want het komt uit het hart: onze slechte gedachten. Daarmee verklaarde Jezus de spijswetten niet langer geldig.
Jezus vertrok naar Tirus. Daar ontmoette Hij een buitenlandse vrouw die thuis een ziek kind had. Jezus wilde haar eerst niet helpen, omdat hij in principe voor de Joden was gekomen, maar toen Hij haar geloof zag, genas Hij het kind toch.
Vervolgens vertrok Jezus via het gebied van Decapolis naar het Meer van Galilea. Daar genas Hij een dove. Hij verbood het om dit prachtige nieuws verder te vertellen, maar de mensen waren zo onder de indruk dat ze het toch deden.

Een grote groep mensen was al drie dagen meegetrokken met Jezus en de leerlingen. Jezus was bang dat de menigte zou bezwijken op de terugtocht. Ze hadden maar een paar broden en vissen, maar Jezus wist er een veelvoud van te maken, zodat er zelfs nog 7 manden over was toen iedereen verzadigd was.
Aangekomen in Dalmanuta weigerde Jezus de farizeeën een bovennatuurlijk teken te geven, want Hij wist dat ze niet bereid waren in Hem te geloven. Hij waarschuwde de leerlingen voor hen.
Aan de overkant van het meer van Galilea, in Betsaïda, genas Jezus een blinde, maar die mocht daar niet over praten in zijn dorp.
Op weg naar Caesarea Filippi vroeg Jezus aan zijn leerlingen wie de mensen dachten wie Jezus was en hoe de leerlingen daarover dachten. De mensen hadden geen idee, maar Petrus wist het: de Messias. Jezus vertelde hen over wat er met Hem stond te gebeuren: vervolging, lijden, dood en opstanding na 3 dagen. Petrus wilde dit voorkomen. Jezus ging hier fel tegenin: het is juist Gods wil dat het zo gebeurt.

Marcus 9